Afscheid van onze Lies

Als 1 jarig kind verhuisde Lies naar Lichtenvoorde, waar ze woonde aan de Zieuwentseweg. Ze groeide, als tweede van zeven, op in een gezellig gezin, blijkt uit de vele verhalen van vroeger die vaak in onze familie worden verteld. Na de lagere school ging Lies naar de Huishoudschool en de Mater Amabillis school. Toen zei ons vader ‘goa no moar is ant wark’. Ze heeft verschillende baantjes gehad. Van boerenmeid, hulp in de huishouding tot sigarenmaakster bij de Schimmelpenning. Later heeft ze ook in de thuiszorg bij Sensire gewerkt.

Ene Jan Aagten

Na verschillende scharrels leerde zij op een dansavond in 1957 ene Jan Aagten kennen. Dat leek haar wel wat. Vijf jaar hadden ze verkering, toen ze wilden trouwen. Zoals dat vroeger vaak ging, konden ze bij de ouders van Jan gaan wonen. Er werd een klein beetje verbouwd en verschoven en in 1962 zijn ze getrouwd. Ze zorgden goed voor de ouders van Jan. Vooral met vader Aagten had Lies een goede band. Als verzorgster is ze drie weken met hem naar Canada gegaan, zodat hij zijn twee dochters daar op kon zoeken.

Sociale leven van Zieuwent

Jan en Lies bleven kinderloos. Lies stortte zich heel fanatiek op het sociale leven van Zieuwent. Er was geen club of vereniging waar Lies niet bij betrokken was Het Koor, de KBO ,de kegelclub, de vrouwenvereniging, de gym, de bingo, de koopreisjes en de ontelbare kaartavonden. En niet te vergeten de schilderclub. Van het resultaat heeft menigeen wel een exemplaar in bezit. Ook hield ze veel van het buitenleven. Ze was druk met het tuinieren, de groentenhof, de honden, de kippen, konijnen en vissen. En tussendoor is ze ook een keer of zeven naar Canada geweest.

Wereldberoemd

Lies schreef graag gedichten. Op feesten en partijen droeg ze stukjes voor of zong ze liedjes. Ze werd Wereldberoemd in Zieuwent toen een gedicht van haar in de pastoorstuin werd opgehangen.

Zieuwent, het is een dorpje klein

Maar om te wonen is het fijn

In het midden van ons dorp

De Werenfriduskerk

Hij is al meer dan 100 jaar, wat is hij sterk

Ga er eens binnen het is de moete waard hoor

En ik ga dan even door

Er is ook nog een slager en een bakker zowaar

Ook in de Sparwinkel is het gezellig en goed

Je kan er van alles kopen en iedereen heeft goede moed

Ook onze mooie kerkepaden zijn overal bekend

Door vrijwilligers zijn ze aangelegd

Neem de fiets of wandel een keer

Ga zitten op een bankje en je bent tevree

Dit is dan ons “Zieuwent”

L. Aagten 7 juli 2015

Oppasmoeder

Toen lies er aan dacht om het wat kalmer aan te gaan doen kwam de vraag of ze oppasmoeder wilde worden van twee kleine meisjes. Jan was er eerst niet zo voor, maar toen lies het kleine baby’tje in haar armen kreeg was ze gelijk verkocht. Ook het derde meisje sloot ze in haar hart. Dat het klikte van twee kanten blijkt wel uit het bijna dagelijks contact dat ze nu nog steeds hebben.

Zowwentse leu

Op het moment dat de gezondheid van Lies en Jan een beetje achteruit ging en het huis te groot werd, besloten ze om de Batsdijk om te ruilen voor de Mollemanshof, waar ze vier jaar met veel plezier hebben gewoond in een fijne buurt. Ze vermaakten zich er goed. Lies met schilderen en Jan met de kerkepaden. In de periode dat de pastorie van Zieuwent verbouwd werd zijn ze gaan nadenken of dat ook wat voor hen zou kunnen zijn. Vooral omdat Lies steeds slechter ter been werd. Het idee van samen ‘in ’t zowwent bi’j zowwentse leu’ met verzorging, dat zagen ze wel zitten. Ze waren dan ook blij dat ze daar terecht konden. Al hadden ze er natuurlijk op gerekend dat ze er langer van konden genieten. Helaas gaat het leven niet altijd zoals men graag wil. Na drie weken bi’j mekare waarbij ze het goed naar hun zin hadden, moeten we nu afscheid nemen van onze Lies.