Wat was je reactie toen je hoorde van het idee om in de pastorie een kleinschalig woonzorgcentrum te starten?

Riky: 'Geweldig idee, ik vond het heel mooi dat het gerealiseerd kon worden. Ik vind het knap dat mensen zich achter dit idee hebben gezet.'

Laurens: 'Ik vond het ook een mooi idee, wel vroeg ik mij meteen af hoe ze het op op technisch vlak voor elkaar gingen krijgen. Wie was bereid om dit te gaan doen? Dat was mijn eerste gedachte, nog niet eens gedacht aan bewoners. Ik denk ze vinden niemand of ze vinden iemand die zich uiteindelijk terug trekt.'

Hoe ervaar jij de sfeer binnen Woonzorg Zieuwent?

Riky: 'Super, we worden door iedereen geaccepteerd ook door de professionals. We zijn één groep dus niet van wij zijn vrijwilliger en jullie zijn professionals. Wij zijn goed opgevangen. Het is dankbaar werk.

Ik begin vaak in de ochtend om half 9 en dat start ik samen met de medewerkers van Zorg en Welzijn en zij geven al snel aan van ik ga even naar boven bij jou gaat het zo lukken toch? Dan regel ik verder het ontbijt en de koffie. Hierin geven ze mij het vertrouwen en dat is prettig. Op deze manier neem ik een stukje werk voor hun weg. Dit is een gezellig ochtend waarin iedereen met elkaar een praatje maakt. Je hebt bijzondere gesprekken met de bewoners.'

Laurens: ' Ik heb niks aan te merken op de sfeer. Ik ervaar het als gemoedelijk. Een onderdeel van de sfeer is natuurlijk ook al hoe spreek je een bewoner aan. Is dit met meneer of mevrouw? Of spreek je een bewoner met de achternaam aan? Ik ben iemand dat wanneer ik de voornaam weet ik deze persoon ook aanspreek met de voornaam. Ik vind dit persoonlijk voor de sfeer heel goed. Ze willen bewoners thuis laten voelen en als ik naar mij eigen thuis kijk sprak ik mijn ouders ook niet met meneer of mevrouw aan. Ik merk aan de bewoners ook dat ze het als fijn ervaren.’

Wat is de reden waarom jij je als vrijwilliger bent geworden binnen het team van Woonzorg Zieuwent?

Riky: ‘Je wilt iets terug doen voor de gemeenschap. Ik kom zelf uit Zieuwent en woon dichtbij. Ik had nog een dag over om vrijwilligers werkt te doen en wilde mij hier graag voor inzetten.’

Laurens: ‘Ouderen mensen trekken mij heel erg en daarnaast de hele situatie hier. Ik ben stiekem al wezen kijken tijdens de verbouwing. Ik woon in een seniorenbuurt en daar help ik ook ouderen die mijn hulp kunnen gebruiken. Hier doe ik precies hetzelfde alleen is het hier uitgebreider en professioneler. Zoals aangegeven ben ik geen dagdeel beschikbaar omdat ik zorg voor mijn moeder, maar ben ik beschikbaar tussen de bedrijven door en die mogelijkheid is hier. Dus voor mij een perfecte combinatie.’

Wat zijn de leukste herinneringen die je tot nu toe zijn bijgebleven binnen Woonzorg Zieuwent?

Riky: ‘Ik vind het lastig om deze vraag te beantwoorden omdat ik hier maar één dagdeel ben per week en dat moment vliegt voorbij. Wat mij wel is bijgebleven is dat een bewoner iedere keer als ik kwam heel gefocust was op haar fiets en dat ze steeds tegen mij zei ik moet dadelijk even naar mijn fiets kijken want deze moet opgeladen worden. Dit gebeurde iedere week, totdat ik drie weken met vakantie ging toen was het daarna ineens over. Heel gek was dat. Deze bewoner ken ik goed, want iedere week helpt ze mij met de kerk schoonmaken.’

Laurens: ‘ Elke keer als ik hier kom heb ik geen idee hoe de dag gaat verlopen en ik zie wel hoe dag loopt. Ik heb al een aantal dingen meegemaakt die ik van te voren niet bedacht had. Zo ben ik vorige week gaan wandelen met een bewoner en toen zijn wij bij het kerkhof uitgekomen én ja dat vind ik wel bijzonder. In de pluktuin hebben we een aantal zonnebloemen geplukt en hebben we daar op het graf gelegd. Dit is een moment wat ik niet snel vergeet. Zo was ik ook samen met een bewoner op maandag de allereerste bezoeker op de Kermis in Zieuwent. Dat vond ik ook bijzonder. Dit was om 12:00 uur ’s middags toen was iedereen nog op het 6-kamp terrein. Toen zijn we samen met de rolstoel door de tent gereden. Een andere herinnering wat mij is bijgebleven is dat een bewoner aan mij vroeg of ik mee wilde naar de SPAR om een aantal spulletjes te kopen. We kwamen voor chocolade en een bloemetje, maar zijn uiteindelijk met twee paar schoenen thuis gekomen van Ten Bras. Mooi om te zien dat ze het vertrouwen in je hebben en samen met je schoenen kopen.

Laurens: ‘Ik wil graag benoemen dat ik het mooi vind dat ik van zowel de bewoners als van de leiding veel vertrouwen krijg. Nu kennen ze mij maar de eerste keer gaven ze gelijk het vertrouwen dat ik het kon. Oh en niet te vergeten op dit moment zijn er te weinig mannelijke vrijwilligers hier’

Riky : ‘Ja voor mij geldt dat ook. Toen ik hier voor het eerst kwam zei ik ook zeg maar wat ik moet doen. Ik heb zelf nooit in de zorg gewerkt dus heb daar geen ervaring in. Ik vond het in het begin ook moeilijk van wat mag wel en wat mag niet.